Sabahlari kahve kokusuna karismis guzel cicek kokulu ve bol civiltili bir gune uyanmak insani bir nebze uykusuzluguna sukrettiriyor sanirim...
Sevmedim uyanmayi hic erkenden, istemedimde sevmek.
ama ne kadar guzel birsey...
Gun baslamadan siz basliyorsunuz o gunun yorgunluguna ve hantalligina.
Bir adim onde basliyorsunuz bu yarisa ustelik.
Balkonda icilen ilk yudum kahve, trafik seslerini karistiriyor kuc civiltilarina.
Balkon demirlerine dayanip izlemek bir gunun uyanisini, telasini...
Ne kadar guzel...
Bir o kadar aci...
Olmaniz gereken yerler, yapmaniz gereken isler, gulmeniz gereken durumlar, ayyuka cikmis dedikodularin arasinda duran sehir ve siz karsi karsiyasiniz, ustelik bunlari dusunmeden, takmadan, umursamadan, biraz huzunlu, biraz ozlem duyarak kendiniz olmaktan cekinmeden bir sehri karsiniza almis hissetsenizde gorunen gercekler aslinda o kadar basite indirgenilecek kadar olmasa gerek...
Gunaydin...